کد مطلب:122440 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:254
عظمت امام حسن در مدینه
محمد بن اسحاق می نویسد: بعد از رسول الله، در مدینه كسی در شرف و عظمت به حسن بن علی نرسید. بعضی اوقات از منزل بیرون می آمد و كنار در می نشست. عابران برای اجلال و عظمت او می ایستادند و وقتی این ازدحام را می دید برمی خاست و به منزل می رفت تا مردم متفرق شوند.
در راه مكه از راحله ی خود پایین آمد و پیاده به راه افتاد به پیروی از او، مردم همه از مركبها پیاده شدند و احدی نماند كه سواره باشد. حتی سعد بن ابی وقاص هم كه در آن قافله بود از مركب خویش پایین آمد.
ابن عباس به حسن و حسین - علیهماالسلام - بی نهایت احترام می گذاشت، به طوری كه ركاب آنها را می گرفت و مركب آن دو را نگه می داشت. روزی مدرك بن زیاد بر او خرده گرفت و گفت: تو از حسن و حسین بزرگتری. چرا ركاب آنها را می گیری؟ گفت: ای احمق! تو چه می دانی این دو شخصیت كه هستند؟! اینان پسران پیامبر و از نعمتها و ذخایر پروردگار برای اسلام و مسلمانانند. [1] .
خانه ی امام حسن به حرم سوم مشهور بود (بعد از مسجدالحرام و مسجد پیامبر). مردم، گروه گروه برای آموختن علم و احكام به او مراجعه می كردند و از هر فرقه ای می آمدند و شاگردان آن حضرت پس از یاد گرفتن، به منظور تعلیم و تربیت به محل خویش برمی گشتند.
امام حسن (ع) بعد از نماز صبح در مسجد رسول الله می نشست و مشغول ذكر بود تا آفتاب می زد. سپس سادات و جز آنها برای آموختن علم و حدیث دور او را فرامی گرفتند. امام با آنان سخن می گفت و آنان را موعظه می كرد تا دلهایشان آرام می شد و هر وقت به حج می رفت، در حین طواف، مردم چنان به سوی آن حضرت هجوم می آوردند كه ازدحام می شد. [2] .
در راه مكه از راحله ی خود پایین آمد و پیاده به راه افتاد به پیروی از او، مردم همه از مركبها پیاده شدند و احدی نماند كه سواره باشد. حتی سعد بن ابی وقاص هم كه در آن قافله بود از مركب خویش پایین آمد.
ابن عباس به حسن و حسین - علیهماالسلام - بی نهایت احترام می گذاشت، به طوری كه ركاب آنها را می گرفت و مركب آن دو را نگه می داشت. روزی مدرك بن زیاد بر او خرده گرفت و گفت: تو از حسن و حسین بزرگتری. چرا ركاب آنها را می گیری؟ گفت: ای احمق! تو چه می دانی این دو شخصیت كه هستند؟! اینان پسران پیامبر و از نعمتها و ذخایر پروردگار برای اسلام و مسلمانانند. [1] .
خانه ی امام حسن به حرم سوم مشهور بود (بعد از مسجدالحرام و مسجد پیامبر). مردم، گروه گروه برای آموختن علم و احكام به او مراجعه می كردند و از هر فرقه ای می آمدند و شاگردان آن حضرت پس از یاد گرفتن، به منظور تعلیم و تربیت به محل خویش برمی گشتند.
امام حسن (ع) بعد از نماز صبح در مسجد رسول الله می نشست و مشغول ذكر بود تا آفتاب می زد. سپس سادات و جز آنها برای آموختن علم و حدیث دور او را فرامی گرفتند. امام با آنان سخن می گفت و آنان را موعظه می كرد تا دلهایشان آرام می شد و هر وقت به حج می رفت، در حین طواف، مردم چنان به سوی آن حضرت هجوم می آوردند كه ازدحام می شد. [2] .
[1] صلح الحسن، ص 28.
[2] همان، ص 31 و الفصول المهمه، ص 159.